Πως μένουμε σπίτι με παιδιά με ΔΕΠΥ

Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα που όλοι καλούμαστε να διαχειριστούμε: τα σχολεία έκλεισαν, αρκετοί γονείς δουλεύουν από το σπίτι, όλες οι εξωτερικές δραστηριότητες αναβλήθηκαν ενώ οι οικογένειες βρίσκονται πολλές ώρες στο σπίτι προσπαθώντας να βρουν νέους και διαφορετικούς ρυθμούς. Επιπλέον, βομβαρδιζόμαστε από πολλές πληροφορίες εκ των οποίων αρκετές είναι τρομακτικές, κατακλυζόμαστε από άσχημες εικόνες. Φυσικά και φυσιολογικά όλοι αισθανόμαστε αβέβαιοι, αγωνιούμε και πολλές οικογένειες νιώθουν ότι βρίσκονται σε οριακό σημείο.

Για τις οικογένειες που έχουν κάποιο μέλος με ΔΕΠΥ η πρόκληση ίσως είναι ακόμη μεγαλύτερη. Καλούνται να διατηρήσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα καθώς αυτό έχει αποδειχτεί ότι βοηθά στα παιδιά με ΔΕΠΥ ενώ ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν και το άγχος (ή αγχώδη διαταραχή) που πολλές φορές συνυπάρχει με τη ΔΕΠΥ. Αυτή η συννοσηρότητα αποτελεί μια πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις και στη δεδομένη στιγμή αποκτά άλλες μεγαλύτερες διαστάσεις.

Επιπλέον ως γονείς, καλούμαστε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις των παιδιών που πολλές φορές έχουν να κάνουν με «δύσκολα» θέματα όπως ο θάνατος, αν εμείς ή η γιαγιά και ο παππούς είναι ασφαλείς, τι είναι πανδημία, αν υπάρχει θεραπεία κλπ. Αφενός, λοιπόν, προσπαθούμε να καθησυχάσουμε το παιδί και αφετέρου να βρούμε τρόπους να συνεχίσει τα μαθήματα του και να διασκεδάσει ενώ εμείς πρέπει να δουλέψουμε από το σπίτι και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Δύσκολο εγχείρημα!

Κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης εποχής, συγκεντρώσαμε κάποιες χρήσιμες συμβουλές προκειμένου να καταφέρουμε να διατηρήσουμε την ψυχική υγεία της οικογένειας για όλο αυτό το διάστημα:

  • Αναγνωρίζουμε και κατανοούμε το δικό μας άγχος. Πριν προσπαθήσουμε να ανακουφίσουμε το παιδί μας, είναι σημαντικό να καταλάβουμε εμείς πώς βιώνουμε όλο αυτό που δεν επιλέξαμε αλλά ξαφνικά μας ήρθε από το πουθενά. Το άγχος βέβαια δεν έχει μόνο αρνητικές προεκτάσεις καθώς λόγω άγχους μπαίνουμε και στη διαδικασία αυτο-προστασίας (π.χ. πλένουμε τα χέρια μας, κρατάμε κανόνες υγιεινής κλπ). Τα παιδιά όμως αγχώνονται όταν βλέπουν τους γονείς του να αγχώνονται. Κοιτούν τους γονείς προκειμένου να καταλάβουν εάν θα πρέπει να φοβηθούν κάτι ή όχι. Οπότε είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να αντέξουμε το δικό μας άγχος προκειμένου να καταφέρουμε να ακούσουμε και να καθησυχάσουμε το παιδί. Αυτό βέβαια είναι ακόμα πιο σημαντικό σε γονείς παιδιών που αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία.

Οι τρόποι διαχείρισης του άγχους ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά κάποιοι μπορεί να περιλαμβάνουν: γιόγκα, διαλογισμό, καθάρισμα, μουσική, διάβασμα, mindfulness κ.α.

Επίσης, βοηθά να επικεντρωθούμε στο παρόν και στα γεγονότα που γνωρίζουμε σήμερα. Η αβεβαιότητα για την πορεία της πανδημίας λειτουργεί αποθαρρυντικά, εξηγεί την ανησυχία μας και για αυτό είναι σημαντικό να καταφέρουμε να αποδεχτούμε και να ανεχτούμε ότι για κάποιο διάστημα θα ζήσουμε με την αβεβαιότητα αυτή. Οτιδήποτε έρθει στο μέλλον, θα βρούμε τρόπους να το διαχειριστούμε, τώρα όμως ας επικεντρωθούμε στα γεγονότα «εδώ και τώρα». Ας μην μπούμε στη διαδικασία να συζητήσουμε με τα παιδιά μας τις προβλέψεις μας για το μέλλον καθώς όλες αυτές οι σκέψεις μπορεί να δυναμώσουν το άγχος μας.

  • Ας ξεκινήσουμε με ανοιχτές ερωτήσεις προς το παιδί μας (π.χ. πως αισθάνεται με όλο αυτό που συμβαίνει) προκειμένου να μας πει τα συναισθήματά του και μετά να συνεχίσουμε μια ειλικρινή κουβέντα μαζί του. Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης ακούμε ενεργητικά και αποδεχόμαστε όλα του τα συναισθήματα (άγχος, θυμό, φόβο) και προσπαθούμε εμπεριστατωμένα και ψύχραιμα να απαντήσουμε στις ερωτήσεις του.  Μπορούμε να συμβουλευτούμε και να δούμε μαζί επίσημες ιστοσελίδες και βίντεο από επιστήμονες (π.χ. ΕΟΔΥ, Π.Ο.Υ). Είναι σημαντικό να αποκαταστήσουμε ή να καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη μας στην επιστημονική κοινότητα που δουλεύει ασταμάτητα προκειμένου να βρει τρόπους να μας κρατήσει ασφαλείς. Αυτό θα καθησυχάσει πολύ το άγχος μας. Ταυτόχρονα ας διδάξουμε στα παιδιά ότι μπορεί να κυκλοφορεί και πληθώρα παραπλανητικών νέων. Ίσως είναι και μια καλή αφορμή να μιλήσουμε για τα fake news και να τους δείξουμε πώς πρέπει να σκφτόμαστε κριτικά σε ό,τι διαβάζουμε.
  • Περιορίζουμε την έκθεση των παιδιών στις ειδήσεις. Κινητά, τηλεοράσεις, tablet, ραδιόφωνα στις μέρες μας κατακλύζουν από πληροφορίες σχετικά με τη νέα πανδημία και πολλές φορές με μια διάθεση καταστροφολογίας. Τα παιδιά δυσκολεύονται να φιλτράρουν τις πληροφορίες αυτές οπότε δεν τα αφήνουμε εκτεθειμένα σε αυτές και χωρίς να συζητήσουμε αυτά που ακούμε και βλέπουμε.
  • Κρατάμε μια ρουτίνα. Παιδιά με συνοδές δυσκολίες όπως ΔΕΠΥ ή/και αγχώδεις ή αναπτυξιακές διαταραχές μπορεί να υποφέρουν πραγματικά από την αλλαγή αυτή, το κλείσιμο των σχολείων και την αναβολή όλων των δραστηριοτήτων τους. Καθώς η ρουτίνα βοηθά στον καθησυχασμό ας προσπαθήσουμε να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με συγκεκριμένες δραστηριότητες που να περιλαμβάνουν: χρόνο για άσκηση, χρόνο για μαθήματα, χρόνο για ξεκούραση και χρόνο για διασκέδαση.
  • Ας είμαστε σε επιφυλακή για μη λεκτικές εκδηλώσεις άγχους. Ειδικά τα μικρά παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν το άγχος τους με διάφορες μορφές όπως: σωματοποίηση (π.χ. πονόκοιλος, πονοκέφαλος), νυχτερινή ενούρηση, αλλαγές στη συμπεριφορά τους (π.χ. να γίνουν οξύθυμα, επιθετικά),συχνά κλάμματα δίχως εμφανή λόγο και διαταραχές στον ύπνο τους. Προσπαθούμε, λοιπόν, να κρατάμε την ώρα του ύπνου τους σταθερή και ας είμαστε ανοιχτοί αυτό το διάστημα για περισσότερες αγκαλιές και παραμύθια!
  • Ας παίξουμε και ας γελάσουμε! Τα παιχνίδια και τα γέλια εκτός του ότι είναι αγχολυτικά, μας βοηθούν και να συνδεθούμε με τα παιδιά μας. Ιδέες για παιχνίδια με μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο ανάλογα με την ηλικία του παιδιού μας μπορούμε να βρούμε πολλές και άκρως διασκεδαστικές.
  • Τονίζουμε στα παιδιά τον αλτρουιστικό σκοπό της καραντίνας. Αυτό θα τα βοηθήσει να διατηρήσουν έναν σκοπό και ένα νόημα σε όλο αυτό το διάστημα του αυτοπεριορισμού. Ας τους πούμε με ειλικρίνεια την πραγματικότητα ως έχει «τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από τον κορονοϊό. Είναι σημαντικό όμως να μείνουμε σπίτι προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι και ο παππούς και η γιαγιά θα παραμείνουν ασφαλείς».
  • Θυμόμαστε ότι και αυτό θα περάσει. Αυτή η πρωτόγνωρη για εμάς κατάσταση ναι θα περάσει και σε λίγο θα είναι παρελθόν και θα αποτελεί ανάμνηση. Για τα παιδιά άλλωστε αυτό μπορεί να αποτελέσει απλά «μια ακόμα περιπέτεια» και να θυμούνται σε λίγα χρόνια από τώρα πως πέρασαν με τους γονείς αυτή την περίοδο!

Είμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία.

 

Πηγή: additudemag.com

About Author